|
***************************************************************************************************************
Reisverslag 23 t/m 31 mei 2014 naar Bjornevag Ferie
Knielend: Nico van Hulst en Paul van Oijen.
Nadat wij om 13.15 uur weer vaste grond onder onze voeten hadden kwamen wij na 90 km aan op onze locatie. Het ressort was gloednieuw en bestond uit ongeveer 10 vrijstaande houten chalets met alles er op en er aan. Zelfs een sauna ontbrak niet. Al direct na aankomst bleek dat wij niet de enigen waren die deze locatie hadden uitgezocht. Jacob, de eigenaar van het ressort, kwam armen en benen te kort om iedereen te verwelkomen. Hij legde ons de werking van de twee bootjes uit, een Yellowboot en een ruime reddingssloep, en we maakten een proefvaart. Nadat alles was gecontroleerd liet Jacob alles aan ons over. Het was de bedoeling dat hij ons de volgende dag voor een vistrip mee zou nemen met zijn boot om ons de juiste vislocaties aan te wijzen, maar hij had geen rekening gehouden dat het zondag was en…….zijn vrouw had ook nog wat te vertellen. De trip met Jacob werd dus even uitgesteld naar maandag indien het weer goed was. Na het bereiden van een overheerlijke pan nasi en veel saté welke vooraf waren gemaakt door de schoonzus van Arjen gingen Cor, Dick, Wilbert en Arjen, op initiatief van Nico, in de haven van het ressort alvast proefvissen. Ze hadden de smaak goed te pakken want na ongeveer 1,5 uur bleek dat zij diverse makrelen, pollak, wijting en een lange schar op de pilker hadden gevangen. Op de veranda van ons huis genoten wij nog even van de schitterende avondzon en het prachtige uitzicht over de haven van Farsund en het fjord. Uiteindelijk besloten we om 23.30 uur te gaan slapen, want we waren immers al meer dan 36 uur op.
Zondag 25 mei
Naarmate de ochtend vorderde begon de wind toe te nemen. Het driften werd wat lastiger, maar…….al vrij snel werd de eerste vis gevangen door Wilbert. Niet groot, slechts 25 cm, maar toch. Wilbert kreeg steeds meer zin en het leek er even op dat hij naast zijn schoenen ging lopen. Paul stak daar een stokje voor en ving een mooie gul van 47 cm. Ook onze nieuwkomer Herman deed het niet onaardig. Eerst verspeelde hij vlak voordat hij zijn gevangen vis aan boord wilde takelen een vette makreel, maar hij wist toch ook een mooie gul te vangen van 51 cm. Nico, de pechvogel van de dag, (hij verspeelde diverse lijnen en zijn hengeltop brak af) ving uiteindelijk ook een mooie vette makreel.
Op de Yellowboot , bemand door Arjen, Dick, Arjen en Cor werden ook twee vissen gevangen. Arjen Renes was dagwinnaar met een gul van 56 cm! Arjen, proficiat. Omstreeks 15.00 uur besloten we naar de haven te gaan omdat de wind steeds sterker werd, de golven hoger en er steeds meer water in de boot over de railing terecht kwam. Als de wind in de avond zou afnemen besloten we om dan nog een poging te wagen. Bij aankomst in de haven werd de gevangen vis door Wilbert vakkundig gefileerd. Al met al, schoon aan de haak ongeveer 2,5 kg mooie filet. Toch een mooi resultaat voor de eerste dag. ’s-Avonds, toen de wind wat ging liggen, zijn we toch nog een keer uitgevaren. Arjen ving nog twee kleine gulletjes, Herman nog een mooie grote makreel en Wilbert een klein koolvisje. Ondanks dat het om 23.00 uur nog licht schemerig was besloten we toch naar huis te gaan.
Maandag 26 mei
Dinsdag 27 mei. Zoals ik zei waren wij van plan om om 05.00 uur op te staan. Nadat Wilbert mij had gevonden riep hij mij dat het tijd was. Ik vond het opvallend donker voor dat tijdstip. Ik keek op mijn horloge en zag dat het 04.00 uur was. Bleek dat zijn telefoon nog op wintertijd stond!!!! Wij weer naar bed, ik op de bank. Om 05.00 uur stonden we dan eindelijk op. Ik keek naar buiten en zag dat de wind gedraaid was. Ik vertrouwde het niet helemaal en besloot om niet mee te gaan. Ik vond de golven de vorige dag al veel te hoog en ik wilde voorkomen dat ik groen en geel zou worden. Nadat ik was afgehaakt besloten Wilbert, Herman, Dick en Arjen toch maar een poging te wagen. Ik weer even terug naar bed. Om 08.45 uur stonden de overige thuisblijvers op. Na het ontbijt gingen Arjen, zijn zoon Cor en ondergetekende alsnog een poging wagen. Net nadat we de haven waren uitgevaren kwamen we Wilbert en zijn bemanning tegen. Door en door nat. Het bleek een hel geweest te zijn. Slechts twee vissen en tot aan het kruis drijfnat gingen zij naar huis. Wij probeerden toch nog even een visje te vangen. Cor ving nog een gulletje van ongeveer 40 cm. Maar voor de rest viel de vangst tot nu toe wat tegen. Omstreeks 12.00 uur gingen ook wij weer terug naar de haven. Even een boterham en daarna lekker luieren in de zon of even een klein tukkie doen. Het wordt eentonig, maar het lukte mij niet om ook even mijn ogen te sluiten want……..ja hoor, daar was Wilbert weer met zijn snurkorkest. Dan maar weer even op de bank. Tegen de avond was het weer wat rustiger geworden en besloten we om weer een poging te wagen om een visje aan de haak te slaan. Via de fishfinders aan boord zagen we wel een grote hoeveelheid vis onder onze boten voorbij zwemmen, maar het lukte ons niet om er eentje aan de haak te slaan. Omstreeks 23.00 uur waren we weer in de haven. Er werd nog wat gedronken en rond middernacht weer naar bed. Wilbert besloot om op de bank te slapen wat hij de hele week heeft volgehouden.
Woensdag 28 mei. Arjen, Nico, Cor en Herman bleven nog even vissen want zo bleek later dat zij een goede stek hadden gevonden vlak naast een afgezet gebied waarin zalm werd gekweekt. Toen zij terug kwamen bij ons huis bleken zij twee gullen en 15 koolvissen te hebben gevangen. ’s-Avonds pakten Wilbert en ik nog even de boot omdat een aantal Duitsers op een plek hadden gevist waar veel schar zou zitten. Helaas, de vis hapte niet. Toen wij de boot hadden aangemeerd in de haven zagen we dat pollakken aan het jagen waren. Paul gooide toen een haring-paternoster (zonder lood) in het water en ving gelijk een koolvis van ongeveer 30 cm. Leuk om te zien hoe de pollak hapte in de paternoster. Goed was te zien dat het aas met grote snelheid van onderaf werd benaderd en dat de vis zich op deze manier zelf haakte. Morgen beloofde een mooie dag te worden. De wind zou afnemen en we hebben met Jacob van het ressort om 07.00 uur afgesproken om met zijn boot naar open zee te gaan voor de grotere jongens. Tot nu toe was het weer dusdanig dat we met onze boten niet naar open zee konden. De vis heeft ons tot nu toe in de steek gelaten maar…….de temperatuur overdag was erg aangenaam. Gemiddeld 25 graden, geen wolkje te zien en volop zon. Er moest regelmatig gesmeerd worden met factor 30!
Donderdag 29 mei. Hemelvaartsdag.
Onderlijnen met soms wel vier vissen waren geen uitzondering. Iedereen bleef vangen en nadat de vis werd onthaakt werden deze gelijk aan Nico en Arjen gegeven die ze sorteerden nadat ze een snelle dood hadden gekregen. Omstreeks 14.30 uur haalden wij, moe maar voldaan, de hengels binnen. Iedereen had een grote hoeveelheid vis gevangen, met uitzondering van de pechvogel van de dag Nico. Hoe hij het voor elkaar kreeg was voor ons een raadsel, maar het lukte hem niet om maar een visje te vangen, ook niet nadat hij van anderen een hengel had geleend. Tot zo ver het vissen.
Aangekomen in de haven werd de vis uitgeladen en toen moest de vis nog schoongemaakt en gefileerd worden. Deze taak hebben Wilbert en ik op ons genomen. Al met al een hele klus!!!!! Wel vier uur hebben wij over het fileren gedaan. Naar schatting waren het wel 300 vissen. Daar hadden we ons aardig in vergist. De gefileerde vis werd gesorteerd en verpakt en daarna in de vriezer die in ons huis stond gedaan. Onze kok van de dag Arjen was nog even snel naar het dichtstbijzijnde dorp gereden om extra diepvrieszakken in te slaan en zonnebloemolie waarna hij ons trakteerde op overheerlijke kibbeling van eigen gevangen vis, die bij het avondeten werd geserveerd. Morgen is al weer de laatste dag en varen we nog een keer uit om te vissen. De gevangen vis kunnen we helaas niet allemaal meenemen want de koelboxen zitten overvol. Tot nu toen een geslaagde vistrip.
Vrijdag 30 mei
Omstreeks 15.00 uur waren wij weer terug in de haven. De boten werden grondig schoongemaakt en afgetankt. Daarna werden alle visspullen schoongemaakt, ingepakt en de volgende dag weer naar huis. Het was een leuke week. Veel gelachen en enorm geboft met het uitzonderlijk mooie weer. Gemiddeld 25 graden, een strakblauwe hemel. Jammer dat de wind ons een beetje parten heeft gespeeld. We konden eigenlijk met onze boten maar twee dagen naar open zee. Voor een eventuele volgende trip is het belangrijk om wat grotere boten te huren en voldoende koelboxen met grote diepvrieszakken mee te nemen! Paul.
Foto impressie.
***************************************************************************************************************
Het Stekkie
De wedstrijd bij De Meyvis.
De
Meyvis heeft een afgeschut deel van de slotgracht in beheer als
verenigingswater. Aan weerszijde van de gracht, die ongeveer 30
meter breed is en rond het Fort kronkelt, zijn visvlonders
aangebracht die ongeveer 10 a 12 meter van elkaar staan. Je zit dus
ook tegenover elkaar te vissen. Onze Belgische visvrienden zijn ook
tijdens de wedstrijd meestal gezellig aanwezig en maken ook tijdens
de wedstrijden hoorbaar plezier met elkaar. De opmerkingen om elkaar
een beetje te stangen gaan over en weer over het water. Om bij de
stekken te komen moet vaak best een stuk gelopen worden. Daarbuiten
moet je aan de ene zijde van de gracht ook nog een trap af om
beneden bij de vlonders te komen. Dat is dus wel een beetje sjouwen
en een paar keer heen en weer met je spullen maar daar krijg je ook
iets moois voor terug op zo’n stek. Loot je aan de andere zijde van
de gracht dan hoef je maar enkele tredes naar beneden om bij de
visvlonder te komen. De vissers van De Meyvis zijn over het algemeen zo efficiënt mogelijk uitgerust qua visspullen die zij meenemen om hier te vissen. Deze wedstrijd betreft een vaste stok wedstrijd. Zij vissen altijd op dezelfde manier in hetzelfde water en nemen dus niets overbodigs mee. In de vlonders zijn ook op verschillende plaatsen voorzieningen met schroefdraad aangebracht. Hierin kunnen speciaal gemaakte hengelsteunen voor de vaste stok alsmede een steun voor de paraplu geschroefd worden. Mooie voorzieningen hoor. Wij zijn zelfs ook al een beetje toegerust op deze wedstrijd. Arie heeft via een kennis ook steunen laten maken voor de paraplu die wij ook konden kopen. Zo kunnen wij in voorkomend geval deze ook gebruiken indien een paraplu noodzakelijk is. De vissers van De Meyvis vissen bijna allemaal op dezelfde wijze met de vaste stok op dit water, hetgeen wel afwijkend is van zoals wij dat doen. Zij vissen zonder elastiek met een gewone nylonlijn aan een vaste top. Er wordt ook gevist met een lange opslag waardoor hooguit 1 of 2 delen afgestoken hoeven te worden na het vangen van een vis. Er mag overigens gevist worden met een hengel van maximaal 9 meter lengte. Er wordt ook met wat dikkere lijn gevist waardoor de vis vrij makkelijk naar het schepnet gedirigeerd kan worden. Wij zijn gewend om te vissen met elastiek, korte opslagen en dunne lijnen. Wij moeten dan ook meerdere delen afsteken en doen er dan ook langer over om de vis in het schepnet te krijgen dan de vissers van De Meyvis. Bij deze wedstrijd zijn er ook diverse regels die gevolgd moeten worden met betrekking tot voer, aas, onthaken en bewaren van de vis. Er mag bij deze wedstrijd alleen gevoerd worden met korrels die je van de organisatie krijgt bij de inschrijving en bij het inschrijfgeld inbegrepen zijn. Verder is er een limiet gesteld aan de aassoorten en de hoeveelheid die je mag gebruiken. Ook dien je een emmer bij je te hebben, te vullen met water, waarin je het schepnet met vis dient te leggen voor het onthaken van de vis. Verder moet je ook minimaal 2 leefnetten bij je hebben. Er mag niet meer dan 15kg vis per leefnet aanwezig zijn.
Na de pauze bij De Meyvis worden vanaf 16.00 uur de resterende 2 uur van de wedstrijd gevist. Ook dan zit de stemming er altijd wel goed in en wordt er gemoedelijk getracht de netten verder te vullen. Daarin kunnen de vangsten soms nog helemaal omdraaien ten opzichte van de eerste 2 uren hoewel de vissen meestal toch wel blijven hangen op de plaatsen waar ze voor de pauze ook al min of meer verbleven.
Als
om 18.00 uur het eindsignaal door de slotgracht schalt is het
opruimen geblazen. Vervolgens kun je de spullen alvast naar de auto
terug brengen en het leefnet (of hopelijk de leefnetten) bij de
vlonder achterlaten. De wegers lopen het hele parcours langs, komen
de vis wegen en leggen de geleegde netten netjes op of naast de
vlonder.
Na de uiteindelijke bekendmaking van de uitslag en de bijbehorende prijsuitreiking gaan langzamerhand de eersten huiswaarts, waaronder wijzelf. We moeten nog een vijf kwartiertjes sturen. Maar wel na weer een hele gezellige visdag te hebben beleefd.
***************************************************************************************************************
De organisatie had voor de rustdag op donderdag een tour door Florence georganiseerd met zelfs een Nederlands sprekende gids erbij. Deze bezichtiging duurde wat lang. Heel veel beelden en schilderijen gezien in de diverse musea. Overigens moet ik vertellen dat dit te voet ging bij een temperatuur van tegen de 40 graden. Deze temperatuur hebben we overigens daar iedere dag gehad, wat was dat afzien.
In het totaal
waren er 21 teams van 5 personen die deelnamen aan de wedstrijd.
Nederland had met 6 teams van 5 personen ingeschreven. Haaglanden had
eindelijk weer eens een eigen team, al kwamen niet alle teamleden
uit Haaglanden. Het team bestond uit de volgende deelnemers: Donderdagavond vond de loting plaats voor vrijdag en zaterdag. Dit gebeurde tijdens de officiële opening met een hapje en een drankje. De loting verliep weer op zijn Italiaans, dus weer aanpassingen e.d., wat het geheel niet echt duidelijk maakte. Aan het eind van de avond wisten we eindelijk de plaatsen waar we moesten gaan zitten, in ieder geval voor de vrijdag want voor de zaterdag zou dat op vrijdagavond bekend worden gemaakt tijdens de BBQ welke uitstekend was verzorgt. Vrijdag vroeg naar het viswater daar de sectoren nogal uit elkaar lagen. Al het verkeer gaat daar door éénrichtingsstraten waardoor je hele stukken moet rijden om 100 meter verder te komen. Nadat we onze plaatsen hadden ingenomen alwaar we deze dag met de vaste stok moesten vissen, klonk om 10 uur het startsein voor de wedstrijd. Al na 5 minuten zat de eerste vis in mijn leefnet. Dat gaf de visser moed, echter de vis liet zich daarna moeilijk pakken. Ik zag dat mijn buren in het vak ook af en toe een visje wisten te verschalken. Aan het eind van het vak zag ik een karper geland worden en hoorde de omstanders applaudisseren. Aan het eind van de wedstrijd om 15.00 uur had ik 6 vissen in mijn net zitten en gezien de grootte dacht ik ongeveer 3,5 kilo a 4 kilo te hebben. Deze vissen nemen je echter in de maling, het bleek niet meer als 2,5 kilo te zijn, goed om slechts 15e in mijn vak te worden. Willem had ook snel vis in zijn net en had aan het eind 7 vissen, goed voor 3 kilo en werd daarmee 8e in zijn vak. De plaatsen in je vak geven gelijk het aantal punten aan dat je hebt in de uitslag. Hoe minder punten hoe beter. Wegerif had de eerste dag 10 ½ punt terwijl Stocketree 17 punten behaalde en Stelwagen goed was voor 9 punten. Alles bij elkaar was dit goed om, als team Haaglanden, een 10e plaats in te nemen. Vrijdagavond naar een zeer geslaagde BBQ. De loting liet weer wat te wensen over en gaf de nodige problemen. Uiteindelijk hebben de teamcaptains de knoop doorgehakt en viel er een beslissing. Zaterdag weer vroeg naar het water alwaar de hengel met molen werd opgetuigd. De Italianen veelal met de bolognese of de match terwijl de rest de feeder gereed maakte. Deze dag startte nog beter als de eerste. Ik had 5 minuten na de start al 2 vissen in mijn leefnet zitten. Rekenen, 2 in 5 minuten is 24 in een uur, dat zou wat zijn. Wakker geworden bleek dat de vis zich beter liet vangen als de eerste dag. Ik bleef vis vangen en had er om 15.00 uur toen we stopten een 50-tal in mijn net zitten. Nu moet ik nog iets bekennen, ik ving een mooie karper van ongeveer 2 kilo die, toen ik hem in mijn leefnet wilde doen, met zijn staart sloeg en zelf de vrijheid tegemoet ging. Mijn buurman, een Engelsman, zei zijn vingers in zijn oren te stoppen, dan kon ik even vloeken. Gelukkig bleek aan het eind bij de weging dat als ik die 2 kilo erbij had gehad ik nog geen plaats winst had behaald, een geluk bij een ongeluk, maar het blijft jammer (stom he). Alles bij elkaar had ik een goede visdag met ruim 16 kilo vis, goed om een 5e plaats binnen mijn vak te behalen. Willem had het deze keer iets minder gedaan, met 9 kilo is hij 10e in zijn vak geworden, maar had wel een goede visdag gehad. Wegerif had een 6e plaats gehaald in zijn vak. Helaas had Stocketree minder geluk en eindigde als 16e in zijn vak terwijl Stelwagen een 14e plaats in zijn vak behaalde.
Zaterdagavond is
traditiegetrouw de avond met het afscheidsdiner en de
prijsuitreiking. Daar bleek dat van ons team de plaatsen op de
einduitslag de volgende waren:
W.Wegerif bij de prijsuitreiking.
Willem Klerks met de organisator van het ek en zijn prijs.
Voor de goede orde de uitslag van het EK, althans de eerste 3 plaatsen.
Individueel:
Dan rest nog even de teams onder te verdelen in landenteams en overige teams.
Landenteams:
Overige teams: Al met al een geslaagd EK en we hopen volgend jaar weer van de partij te zijn maar dan in Duitsland. (voor de eerste keer) Wij hebben het naar onze zin gehad. Willem Klerks Hans Snels
***************************************************************************************************************
VISVAKANTIE FLEKKEROY TE NOORWEGEN
23 mei 2003 was de grote dag van vertrek. We hadden besloten om in de nacht te rijden en de snelferry van 11.30 uur van Hirthals naar Kristiansand te nemen. Omstreeks 21.30 uur vertrokken we, uitgezwaaid door de vrouwen die het rijk een weekje alleen hadden. Ondanks het donker en de regen waren we de volgende morgen om 08.30 uur in Hirthals alwaar we tot 10.30 uur moesten wachten om ingescheept te mogen worden. Eenmaal aan boord vertrok de snelferry met een gang van 65 km/u naar de overkant. De snelheid konden we meten omdat wij door een kennis in de gelegenheid waren gesteld om zijn GPS te lenen(Johan, daarvoor nog hartstikke bedankt). Later in de week bleek wat voor een grote waarde deze GPS voor ons had. In Noorwegen moesten we naar het eiland Flekkeroy. Dit eiland is met een tunnel van 2,5 km lang verbonden met het vaste land. Na 20 minuten stonden we voor ons huisje welke direct aan het water was gelegen. We werden opgewacht door een allerhartelijkste man, welke de eigenaar bleek te zijn van het vakantiehuisje. Tijdens de rondleiding door het huisje bleek dat dit van alle gemakken was voorzien, satelliet tv, vaatwasser, magnetron etc. etc.. Ieder van ons had een eigen slaapkamer waar de bedden waren voorzien van heerlijke donzen dekbedden. Achter het huisje, aan onze privé-steiger lag een prachtige dieselkotter van 7,5 mtr lang, met daarop een Huminbird dieptemeter/fishfinder waar we heel erg veel plezier van hebben gehad. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en nadat we de spullen hadden uitgepakt zijn we aan boord gegaan en met medeneming van 1 hengel en een paar pilkers het water opgegaan. In de baai vlak voor het huisje vingen we zo in een uurtje een aantal koolvissen en een gulletje. Na de eerste rustige nacht op onze bestemming gingen we zondag lekker vroeg het water op om de omgeving goed te verkennen. Tijdens het verkennen gaf de dieptemeter regelmatig vis aan en werd op meerdere locaties gevist en af en toe een visje gevangen. Met ongeveer 20 vissen in ons kistje gingen we na een aantal uren varen en af en toe vissen terug naar ons huisje om van een lekkere borrel te genieten. Maandag weer vroeg op ( 6 uur), lekker ontbijten en om 07.30 uur bevonden we ons weer op het water. Vandaag hadden we gekozen voor een stek welke op ongeveer 400 meter uit de kant lag op open zee. Dit bleek een goede keuze. Op de GPS hebben we deze spot gemarkeerd met de naam “werk”, in 3 uur tijd hadden we ongeveer 125 vissen naar binnen getakeld. (het leek zowaar op werken) Leng, koolvis, pollak en gul waren in ruime mate aanwezig. Aangezien al deze overheerlijke zeebanket ook nog moest worden schoongemaakt, terug naar het huisje en fileren met die hap. Dinsdagmorgen na het ontbijt niet eerst allerlei stekken afvissen, maar direct naar ”het werk”. Middels de GPS de bulten opgezocht waar de vis tegenaan lag en na een aantal uurtjes vissen weer huiswaarts met ongeveer 60 vissen in ons kratje. Ook deze werden weer gefileerd en ingevroren.
De vangst van maandag en dinsdag.
Woensdagmorgen op “het werk” begonnen, maar de vis wilde niet erg bijten. Vele plekken afgezocht en hierbij behoorlijk ver de zee opgevaren alwaar de aanwezige nevel toch wel erg snel veranderde in een hele dichte mist. Als je dan geen referentiepunt meer hebt en er staat een behoorlijke stroming dan ben je blij dat er een kennis was die ons zijn GPS ter beschikking wilde stellen. Feilloos tot op een paar meter nauwkeurig konden we terugvaren naar onze begin locatie. Daar de vis iets minder beet werden door ons verschillende soorten van aasmontage’s uitgeprobeerd, wat uiteindelijk resulteerde in ongeveer 30 vissen in het kratje. In de middag naar Kristiansand gereden en een hengelsportzaak opgezocht om onze verspeelde pilkers en onderlijnen weer enigszins aan te vullen. Kijkend naar de prijzen in de hengelsportzaak krijg je zowat een hartverknettering. Een simpele makreelpaternoster kost toch al gauw een euro of 5. De prijzen waren van dien aard dat wij als rechtgeaarde Hollanders rechtsomkeer hebben gemaakt, bij de plaatselijke babywinkel 3 knotten wol hebben gekocht voor een bedrag van 20 kronen en heerlijk de hele avond onderlijnen hebben zitten maken die in de hengelsportzaak ongeveer 1000 kronen zouden hebben gekost. Zittend op onze steiger in het zonnetje en met een lekker slobbertje erbij was ook dit weer een mooie en geslaagde visdag. Donderdag iets later op en weer was het zoeken naar de vis. Zelfs zijn we de vaargeul overgestoken om achter het vuurtoreneiland GRONINGGEN te vissen. Dit resulteerde in een aantal leuke gulletjes. Daar er door ons toch al best veel vis was gevangen en we de vriezer al redelijk vol hadden liggen met filets, gooiden we bijna alle vis (behalve gul) die goed werd gehaakt, terug. Vrijdag hadden we nog een dag om te vissen. Wel moest ons huisje en de boot worden schoongemaakt. Dus na een aantal uren vissen hielden we het voor gezien en hebben we ons gestort op het schoonmaken. Zaterdagmorgen vroeg op en na de snelferry in totaal in 10 uur teruggereden bij mooi weer en daglicht. Vanaf Hirmshall tot aan Den Haag ongeveer 1080 km.
ERGO:
voor diegenen die de richting van Flekkeroy op willen en materiaal voor
1 week moeten meenemen: Ben je in de gelegenheid om een eigen kompas en een GPS mee te nemen dan zou ik dit zeer zeker doen. Kan je een leuk oppertje vinden (uit de wind) dan is het zeker leuk om op de platvis te gaan met reepjes vis. De vissen door ons gevangen zijn: haring (haringpaternosters en imitatiegarnaaltjes met kralen), gul (op de pilker en de bijhaken), pollak en koolvis (bijna allemaal op de bijhaken), leng (zowel op de bijhaken als de pilkers). Van de eigenaar van het huisje hoorden wij dat de eerste twee weken van december het werkelijk vol ligt met gul, dan liggen ze bijna voor het opscheppen. Dit voor de diehards onder ons. Ik hoop dat U een beetje een indruk heeft gekregen van onze eerste vistrip (en zeker niet de laatste) naar het noorden. Voor vragen mag men mij altijd mailen. Veel visgroetjes, Danny Tiebackx (2003)
***************************************************************************************************************
In het jaar 2000 heb ik een visavontuur beleefd op de Ebro in Spanje dat ik U niet wil onthouden. In augustus 2000 was ik op vakantie in Salou. Ik zag bij een winkeltje een poster hangen waarop een dag vissen werd aangeboden op de Ebro tegen een prijs van 125 euro. Voor dit geld werd er gevist op meerval waarbij je de beschikking kreeg over een boot, drie meervalhengels en een feeder voor het vangen van aas. Ik werd na het maken van een afspraak opgehaald bij het hotel en wij begaven ons naar de Ebro. Hier maakte ik voor het eerst kennis met Dave mcCoy. Na de kennismaking besloten wij te gaan vissen vanaf een steiger. Dave deelde mij mede dat wij karpers als aas zouden gebruiken en dat wij deze vissen eerst moesten vangen. Daar dit in Nederland al moeilijk is had ik hier niet een al te hoge verwachting van. Nou, alleen al het vissen op karper is een sensatie op zich. Ik ving binnen een half uur 8 karpertjes ter grootte van ongeveer 35 cm. Dave deelde mij mede dat dit de ideale maat was. Vervolgens pakte hij een meervalhengel met tuig. De lijndikte betrof 50/100, wat mij erg dik leek. Het tuig bestond uit een dobber ter grootte van een sinaasappel. 50 cm boven de dobber was een 3-weg wartel gemonteerd. Onder de dobber was een gevlochten lijn bevestigd met een lengte van ongeveer 1.50 m en een trekkracht van ongeveer 50 kg. Aan het eind van deze gevlochten lijn waren twee dreggen gemonteerd, maat 4. Dave haakte een karpertje met een dreg in zijn rug en een dreg door zijn staart. Vervolgens nam ik de hengel in de hand en werd door Dave zijn boot ongeveer 50 meter uitgevaren. Op de plaats gekomen bond hij aan de wartel boven de dobber een lijn van 20/100 en bond hierna de lijn aan een boomtak. Vervolgens moest ik op commando van Dave de lijn strak draaien. Hierop werd de hengel in een grote steun gelegd en vastgebonden met een touw. De slip werd losser gezet met dien verstande dat ik met moeite de lijn van de spoel kon trekken. Op vorenstaande manier werden de 3 hengels uitgezet. 1 op 50 meter, de 2e op 75 meter en de 3e op 100 meter. Dave legde mij uit dat deze locaties waren uitgezocht met een fishfinder en dat gebleken was dat deze locaties direct aan de rand van een diepe geul lagen. De meerval jaagt altijd van onder uit deze geulen naar de rand. Ik nam het allemaal maar aan daar ik geen enkele ervaring had met het vissen op meerval. Dave deelde mij mede dat de grootste kans op een aanbeet tijdens het schemeren en de nacht zou zijn. Dave toonde mij hierna een aantal fotoboeken met de vangsten van de laatste jaren. Nou, ik kan je vertellen dat ik niet meer rustig in mijn stoel zat en geconcentreerd naar de hengels bleef kijken en op het geluid van de piepers zat te wachten. Daar ik van huis uit een actieve visser ben nam ik toch de feeder weer ter hand en ving met regelmaat nog karpers en harders. 20.30 uur, opeens hoorde ik een pieper een gierend geluid maken. Ik had de beet niet zelf waargenomen maar ik zag de spoel van de molen van hengel 3 gierend rond gaan. Dave deelde mij mede dat ik op zijn commando moest slaan en bij het slaan de spoel moest vasthouden. Op zijn commando sloeg ik en leek het wel of ik een betonnen muur aan mijn lijn had. Het roteren van de spoel nam een beangstigende snelheid aan. Ik hoorde Dave roepen: “In the boat, in the boat.” Ik keek achterom en zag dat Dave in zijn Zephyr was gestapt. Ik nam plaats in de boot en zonder dat de motor was gestart zag ik de boot vooruit gaan. Dit was net op tijd want de vermoedelijke meerval had zowat 200 m lijn van mijn spoel genomen. Ik voelde het bonken op mijn hengel en nam plaats op mijn knieën in de boot. Vervolgens draaide ik de slip iets meer aan en vond er een gevecht plaats met de meerval over een afstand van ongeveer een km. Toen de vis moe gevochten was zag ik hem voor het eerst aan de wateroppervlakte. De adrenaline gierde door mijn lichaam toen Dave met een handschoen de bovenkant van de bek pakte en een meerval van wat later bleek 183 cm en een gewicht van 39 kg uit het water tilde. Hierna heb ik die nacht nog 2 meervallen gevangen. Vanaf dat moment ben ik verslaafd aan het vissen op meerval en ga ik ieder jaar een paar dagen naar de Ebro.
Frans Vollebregt (2002)
|
Op
zondag 21 juli 2013 hebben Hans Snels, Arie van Bree, Chris van
Trierum en ondergetekende een wedstrijd gevist bij de Koninklijke
Lijnvissersclub De Meyvis te Wilrijk (Antwerpen) (
Het
vissen van deze wedstrijd bij De Meyvis is meer dan alleen maar een
aantal uren aan het water zitten. Het gaat er hier toch wel even
iets anders aan toe dan wat wij gewend zijn. Het is een heel sociaal
en gezellig gebeuren. Allereerst wordt er verzameld in het eigen
clubhuis van de vereniging dat direct gelegen is aan het eveneens
eigen viswater en eigen parkeerterrein. Het is in België heel
gebruikelijk dat een vereniging een eigen clubhuis en eigen
verenigingswater heeft. Maar zulk water als dit niet echt, waarover
zo meer. De wedstrijd begint om 13.00 uur. Voorafgaand kan er vanaf
ongeveer 11.00 ingeschreven worden voor deelname aan de wedstrijd.
Reeds geruime tijd hiervoor zijn er echter al behoorlijk wat vissers
aanwezig om eerst gezellig een bakkie te doen en bij te kletsen. Als
wij aankomen worden we ook altijd zeer hartelijk ontvangen door Gene
en krijgen een kopje koffie aangereikt. Niemand heeft haast en wacht
rustig het moment van loting van de steknummers af. Rond tien voor
twaalf vindt dat ongeveer plaats waarna vanaf 12.00 uur naar de
stekken gelopen mag worden aan het water. En wat voor een water dus.
Het betreft een deel van de slotgracht die rond een oud Fort (Fort
7) ligt in Wilrijk. Werkelijk een schitterende locatie. (Voor foto’s
en bijzonderheden klik op de link: 
Na
dit inhoudelijke stukje over de wijze van vissen weer iets meer over
de bijzondere belevenis van het vissen van deze wedstrijd. Zoals ik
al vertelde begint de wedstrijd om 13.00 uur. De wedstrijd duurt in
totaal 4 uur. Die worden echter niet achter elkaar door gevist.
Belgen zijn gezelligheidsmensen die ook tijdens het vissen aan de
innerlijke mens denken. Na 2 uur vissen schalt er om 15.00 uur een
fluitsignaal over het water en is er een pauze van een uur. Iedereen
verlaat de visstek en loopt terug naar het clubhuis. Schuin
tegenover het clubhuis staat een vaste kraam met BBQ alwaar je een
heerlijk broodje hamburger en broodje worst kunt kopen. De meesten
nemen er vervolgens een heerlijk pintje (of misschien wel twee) bij
en genieten onder de nodige verhalen over de vangsten tot dan toe
van het goede visleven.
.jpg)
.jpg)
.JPG)